คืนวันที่ 21 เมษายน
ผมนอนหลับลงไป แล้วมีความฝันประหลาด คือผมเดินอยู่ในที่ๆหนึ่งแล้วผมก็เจอ เด็กผู้ชายอายุประมาณ 7-8 ปี พอเด็กคนนั้นเดินไปในตึกเรียนเก่าๆหลังหนึ่ง ผมก็ได้เดินตามไป แล้วท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง ตั้งแต่ตอนที่ผมเดินเข้าไปที่ตึกเรียนเก่าๆ พอผมเดินขึ้นบันได้ตามเด็กคนนั้นไปเรื่อยจนถึงชั้น สองของตึก มีห้องเรียน หลายห้อง แต่มีห้องเดียวที่เปิดประตูเอาไว้ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผมเลยเดินไปที่ห้องนั้น แล้วชะเงอมอง ด้านใน้ห้อง แล้วอยู่ๆกระจกในห้องก็แตกกระจาย โต้ะในห้องขยับอย่างไม่รู้สาเหตุ ผมก็ตกใจแล้วจะวิ่งออกมา แต่บันไดที่ผมเคยขึ้นมากลับหายไป ราวกับว่าไม่เคยมีมันมาก่อน พอหันกลับไปที่ห้องนั้น ก็ต้องตกใจ ทั้งๆที่เมื่อครู่ไม่มีคนอยู่เลยแต่คราวนี้ มีเด็กนักเรียนมากมาย เดินอยู่ตรง ระเบียงทางเดิน ผมลองมองออกไปนอกหน้าต่าง ความสูงจากพื้นมันมากกว่าปกติ ทั้งที่อยู่แค่ชั้นสอง แต่ความสูงกลับเหมือนอยู่บนชั้นสี่ แล้วอยู่ๆ ก็มีเสียงระเบิดเกิดขึ้น ดั้งมาจากห้องเรียนห้องนั้น มันเป็นเสียงที่ดั้งมาก แล้วผมก็เห็นศรีษะของนักเรียนคนหนึ่งกระด็นมาออกนอกหน้าต่าง แล้ว ร่างของนักเรียนที่เดินอยุ่กลับกลาย เเป็นสภาพซากศพที่ ดูสยดสยอง พวกมันเดินกันเข้ามาหาผม ผมได้แต่หวาดกลัวกับสิ่งที่เห็น ผมเลยตัดสินใจกระโดดลงจากหน้าต่าง แล้วผมก็ตกลงมาด้านล่างแล้วพอได้สติกลับ ต้องพหวา กับสิ่งที่อยู่ต่อหน้า เพราะสิ่งที่อยู่ด้านหน้าผมคือ ตัวผมที่โดนเศษกระจกแท่งจนเป็นแผลทั้งตัว แล้วต่อจากนั้นผมก็รู้สึกตัว ตื่นมาจากโลกแห่งความฝันสู่โลกความจริงเสียที่
รับรองว่าที่ผมเขียนมานี้เป็นเรื่องที่ผมฝันจริงๆ ครับ ได้ระบายแล้วสบาย
ผมนอนหลับลงไป แล้วมีความฝันประหลาด คือผมเดินอยู่ในที่ๆหนึ่งแล้วผมก็เจอ เด็กผู้ชายอายุประมาณ 7-8 ปี พอเด็กคนนั้นเดินไปในตึกเรียนเก่าๆหลังหนึ่ง ผมก็ได้เดินตามไป แล้วท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง ตั้งแต่ตอนที่ผมเดินเข้าไปที่ตึกเรียนเก่าๆ พอผมเดินขึ้นบันได้ตามเด็กคนนั้นไปเรื่อยจนถึงชั้น สองของตึก มีห้องเรียน หลายห้อง แต่มีห้องเดียวที่เปิดประตูเอาไว้ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผมเลยเดินไปที่ห้องนั้น แล้วชะเงอมอง ด้านใน้ห้อง แล้วอยู่ๆกระจกในห้องก็แตกกระจาย โต้ะในห้องขยับอย่างไม่รู้สาเหตุ ผมก็ตกใจแล้วจะวิ่งออกมา แต่บันไดที่ผมเคยขึ้นมากลับหายไป ราวกับว่าไม่เคยมีมันมาก่อน พอหันกลับไปที่ห้องนั้น ก็ต้องตกใจ ทั้งๆที่เมื่อครู่ไม่มีคนอยู่เลยแต่คราวนี้ มีเด็กนักเรียนมากมาย เดินอยู่ตรง ระเบียงทางเดิน ผมลองมองออกไปนอกหน้าต่าง ความสูงจากพื้นมันมากกว่าปกติ ทั้งที่อยู่แค่ชั้นสอง แต่ความสูงกลับเหมือนอยู่บนชั้นสี่ แล้วอยู่ๆ ก็มีเสียงระเบิดเกิดขึ้น ดั้งมาจากห้องเรียนห้องนั้น มันเป็นเสียงที่ดั้งมาก แล้วผมก็เห็นศรีษะของนักเรียนคนหนึ่งกระด็นมาออกนอกหน้าต่าง แล้ว ร่างของนักเรียนที่เดินอยุ่กลับกลาย เเป็นสภาพซากศพที่ ดูสยดสยอง พวกมันเดินกันเข้ามาหาผม ผมได้แต่หวาดกลัวกับสิ่งที่เห็น ผมเลยตัดสินใจกระโดดลงจากหน้าต่าง แล้วผมก็ตกลงมาด้านล่างแล้วพอได้สติกลับ ต้องพหวา กับสิ่งที่อยู่ต่อหน้า เพราะสิ่งที่อยู่ด้านหน้าผมคือ ตัวผมที่โดนเศษกระจกแท่งจนเป็นแผลทั้งตัว แล้วต่อจากนั้นผมก็รู้สึกตัว ตื่นมาจากโลกแห่งความฝันสู่โลกความจริงเสียที่
รับรองว่าที่ผมเขียนมานี้เป็นเรื่องที่ผมฝันจริงๆ ครับ ได้ระบายแล้วสบาย